نتایج این تحقیق ( سوم سپتامبر سال 2010) در ژورنال Cell به صورت آنلاین موجود است.دکتر Olefsky و همکارانش یک گیرندۀ مهم را بر روی ماکروفاژها در سلولهای چربی افراد چاق یافتند. از آنجائیکه چاقی و دیابت ارتباط تنگاتنگی با یگدیکر دارند، دانشمندان معتقدند اسیدهای چرب امگا 3 باعث فعال شدن این گیرنده ها در ماکروفاژها شده و تأثیر چشمگیری بر بیماریهای التهابی و بهبود حساسیت سیستمیک به انسولین می شوند.
ماکروفاژها گروهی از گلبولهای سفید تخصص یافته می باشند که در هضم باقیمانده های سلولی و پاتوژنها ( عوامل بیماریزا) نقش دارند. قسمتی از این پاسخ سیستم ایمنی مربوط به ترشح سیتوکینها و سایر پروتئین های التهابی از ماکروفاژها است (روشی برای تخریب سلولها و عواملی که به نظر مضر می رسند). بافت چربی افراد چاق دارای مقادیر زیادی ماکروفاژهایی است که سیتوکین ها را تولید می کنند، نتیجۀ تولید سیتوکین ها ایجاد التهاب مزمن و افزایش مقاومت به انسولین در سلولهای مجاور بافت چربی که در معرض سیتوکین ها هستند، می گردد. مقاومت به انسولین وضعیتی است که سبب تضعیف تأثیر هورمون انسولین در کنترل قندخون و بروز عوارض بسیاری از جمله بروز دیابت نوع دو می گردد.
دکتر Olefsky و همکارانش به بررسی گیرنده های سلولی اسیدهای چرب پرداختند. آنها نهایتاً تحقیقات خود را بر گیرندۀ G- پروتئین که GPR120 نام دارد (یک شاخه از مولکولهای پیام رسان که در بسیاری از فرایندهای سلولی نقش دارد)، متمرکز کردند. گیرنده های GPR120 فقط بر روی ماکروفاژهای پیش التهابی در سلولهای چربی بالغ، یافت می شوند. زمانیکه این گیرنده ها خاموش شوند، ماکروفاژ ها تأثیرات التهابی خود را بروز می دهند. اما زمانیکه اسیدهای چرب امگا 3 بخصوص اسید چرب دوکوزاهگزانوئیک ( DHA) و ایکوزاپنتانوئیک اسید (EPA) در اختیار گیرندۀ GPR120 قرار می گیرند، آنرا فعال کرده و تأثیر ضد التهابی بسیار قدرتمندی را ایجاد می کنند.
این تحقیقات اهمیت مصرف روغن ماهی برای درمان عوارض التهابی در چاقی و سایر بیماریها نظیر دیابت، سرطان و بیماریهای قلبی و عروقی با مصرف یک مکمل غذایی ساده را گوشزد می کند.
هنوز تحقیقات بیشتری برای تعیین دوز موثر و ایمن روغنهای ماهی باید انجام گیرد، زیرا مصرف زیاد روغن ماهی سبب افزایش خطر خونریزی و سکته مغزی در برخی از افراد می شود. با شناسایی گیرندۀ GPR120 می توان داروهایی که عمکلرد مشابهی با اسیدهای چرب DHA و EPA دارند را طراحی نمود. تا تأثیرات ضد التهابی مشابه را اعمال کند.
منبع: www.sciencedaily.com